Maandagochtend 15 maart 2021 loop ik van Station Amsterdam Amstel, via de Weesperzijde langs de Amstel, naar de Weesperstraat. Een week later neem ik dezelfde route, gewapend met mijn camera. Het levert honderd foto’s op van een stad waar ik niet meer wil wonen. Klik op een foto om te vergroten.
Wat vooraf ging, mijn wandeling in chronologische volgorde:
deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7 en deel 8.
Foto’s 081, 082, 083, 084 en 085
Het Amstelstation is nu bijna in zicht. Nog even doorbijten. Het laatste stukje Wibautstraat. Bij Sportcity (nr 224) is tijdens corona gelegenheid tot outdoor sporten. De Hyundai Ioniq aan de EVBox vond ik wel een passend tijdsbeeld. Over tien jaar lachen we waarschijnlijk massaal om deze vorm van straatmeubilair.
Café Restaurant Dauphine ziet er van binnen leuk uit. Van buiten not so much. Die rookpaal… Een icoon uit lang vervlogen tijden. Door de ramen kijk je van buiten naar binnen, bijvoorbeeld naar de redacties van BNR en FD.
Wow, het Prins Bernhardplein.
Tja, pleinen maken, is een kunst apart. Ik vind dit complete nietserigheid vermengd met gebrek aan ambitie. Niets mis mee en het past bij de stijl van De Nederlander. Toepasselijke auto, overigens…
Natuurlijk speelt het jaargetijde een rol. Maarre… vroeger – toen alles beter was – stonden hier van die gezellige donkergele en bordeauxrode bussen. Nu overheerst de kaalheid.
Nee, dit is geen verkeerde route richting treinperrons maar een heuse entree en uitnodiging richting NS trein. Keurig rechts houdend en met voldoende afstand van mijn medereizigers daal ik af richting stationshal. Op zoek naar een openbaar toilet. Ik vrees met grote vrezen.
Foto’s 086, 087, 088, 089 en 090
Hindernis één bij dringend toiletbezoek is toegang met de OV pas. Het overkwam mij meer dan eenmaal dat ik bij weigering… Enfin, bij deze mijn excuses.
Ditmaal ging het goed: voldoende saldo (automatische oplading), geen drukte, geen onhandige of slome voorganger en een toegangshek dat vlotjes openging.
Ik zie nu een camera. Ondanks dit oog werd ik nog nimmer aangehouden voor illegale toegang.
Ook het openbaar toilet voldoet aan mijn omschrijving van ongewenste hindernis. Eigenlijk vanwege dezelfde redenen die ik bij de vorige foto aangaf. In de buitenlanden is het overigens gebruikelijk om op pleinen en in publieke ruimtes gratis en schone toiletten aan te bieden. Ik ben hier zeer van gediend.
Tijdens de spits is het hier een gekkenhuis, maar zo tijdens het verloop van de dag is het lekker rustig. Ik zou toch eens nadenken over iets van gezelligheid aan de muur.
Ondertussen wachten de roltrappen geduldig op de te vervoeren reizigers. Vanwege de Covid pandemie werken en leren veel mensen thuis.
Spoor vier is goed. De roltrap werkt.
Mondkapjes.
Verder richting Amstelstation in deel 10.