Amsterdam Light Festival 2019: Disrupt!

27-12-2019 – Wat een goed idee om op Tweede Kerstdag (2019) de binnenstad van Amsterdam te bekijken vanaf het water. Op straat zie je niet wat je wilt zien, struikel je over losse klinkers, bots je tegen roekeloos rijdende fietsers en auto’s die helemaal niets in deze Middeleeuwse Binnenstad te zoeken hebben, want ontworpen voor paardenkoetsen en voort sjokkende burgers.

Wij hadden een heerlijke middag en avond.

Kijk hier wat je hebt gemist: amsterdamlightfestival.com/nl/ en lees meer over de kunst en kunstenaars.

Kijk en lees deze blog om te zien wat wij zagen.

Met de trein naar Amsterdam vinden wij geen optie. Met vier personen betaal je je scheel. Wij kiezen voor de optie auto en reizen af naar P+R ArenA. Dochterlief is een ervaren Amsterdamganger en tovert aan de ticketautomaat vier OV-tickets voor 7,50 tevoorschijn, met als enige voorwaarde dat zowel heen- als terugreis binnen een uur afgelegd worden. Bij terugkomst is het parkeertarief slechts 1 euro! Een dikke aanrader en zo gaan we het vaker doen.

Met metro 54 richting Centraal Station, uitstappen bij Nieuwmarkt, koffie drinken in De Waag en via de Zeedijk wandelen naar het opstappunt op de Oosterdokskade. Frisjes.

Kitsch restaurant Chin-Ind Sea Palace ligt tegenwoordig aan een houten steiger. Tegen half 5 meren er allerhande schattige bootjes aan. Welke zou voor ons zijn?

Intussen ijsberen we ons warm op de steiger en vragen de bootsjongen naar de beste zitplek. We zijn zeker niet de enige die met het vallende der schemering vertrekken. Ik tel meer dan een dozijn bootjes en wij hebben de grootste. Een grapjas bedacht dat wij de komende 75 minuten op de Titanic mogen doorbrengen. Als beide hostessen Laura en Annamaria zijn gearriveerd, mogen de ruim 100 passagiers instappen. Daar is het wel lekker warm.

Op aanraden van de gids nemen wij achterin plaats en begrijpen direct zijn keuze: vanaf onze comfortabele halfronde sofa hebben wij een fijn panoramisch uitzicht over Het IJ en al het moois dat komen gaat. De elektromotoren slaan aan en terwijl de inhoud van de kajuit van drank wordt voorzien, varen we richting het eerste lichtkunstwerk.

Het lukte mij niet om vanuit de varende Titanic alle kunstwerken te fotograferen. De beelden op de website zijn trouwens veel fraaier dan de kiekjes die ik met mijn Huawei schoot. Let’s go!

Na Big Bang aan de monding van de Oudeschans en The Cracks op de Montelbaanstoren, (foto Lilian Havermans) varen we langs een typisch Amsterdams fenomeen, woonboten in alle soorten en maten.

Het licht scheen af en toe op de Montelbaanstoren: snel kijken en snel een foto maken!

Twee woonboten zijn getooid met lichtgevend wasgoed: Neighborhood van kunstenaar Sergey Kim.

Verder via de Oudeschans varen we langs de verzonken stad Atlantis die ons fijntjes op het stijgen der zeespiegel wijst. Geschrokken van het vooruitzicht nemen we een slok van ons drankje en genieten tijdens het vallen der avond van het schitterende uitzicht, nu het nog kan…

We varen de Amstel af en komen langs Nothing holding us. Die witte punt op mijn foto dus. Het gebouw in het midden van de foto is de spuuglelijke maar o zo functionele Stopera.

Erg bijzonder is Nachttekening, een lichtkunstwerk op De Magere Brug (foto Lilian Havermans).

Hostess Laura vertelt over de bijzondere gave van de wereldberoemde brug: wie er onder door vaart en elkaar kust, blijft voor altijd bij elkaar.

Na de zoen rest mij een beeld te maken van De Magere Brug zoals iedere toerist die maakt. Ook mooi, en ondertussen heb ik mijn eeuwige trouw binnen.

Erg apart is het werk Feel Like The Kardashians. Lilian maakt er ook een grappige clip van:

Wij wanen ons ware celebs, maar niet heus. Onze Titanic drijft nog steeds en maakt rechtsomkeer zodat wij Amsterdam nogmaals vanaf de mooiste positie mogen aanschouwen, vanuit de ruime en warme kajuit die ons as we speak beschermt tegen de eerste spettertjes. Vol leedvermaak zien wij het kleumende toeristenvolk over de grachten kuieren.

De Amstel is schitterend en ik wens Amsterdam ooit nog eens brede boulevards toe, aan beide zijden van de rivier. Kijk Koninklijk Theater Carré eens stralen.

Order / Disorder (video Lilian Havermans) is een kinetisch lichtkunstwerk van 7 meter hoog en met een diameter van 4 meter. De 9 lichtgevende cirkels draaien in en uit elkaar en doen denken aan de planetaire ringen van Saturnus.

Volgens gidsen Laura en Annamaria is het werk The Butterfly Effect een hoogtepunt van ons bootreisje. Terwijl we door mijn favoriete buurtje De Plantage varen, ontvouwt zich een Eftelingachtig tafereel aan stuurboord (video Lilian Havermans).

Daarna is het oppassen geblazen als de vaarweg zich vernauwt en we door Icebreaker varen. Milou en Benthe maken fraaie beelden van de voor hen meest indrukwekkende kunstwerken: Hiding in the Wolf’s Lair en De Nachtloerrrders (video Lilian Havermans), die over de Tweede Wereldoorlog gaan.

Intussen varen we langs het Entrepotdok en genieten van Between The Lines, dat de contouren van een havenkraan volgt. Het werk ging te snel aan ons voorbij om er een opname van te maken.

Surface Tension drukt ons weer even met de neus op het thema: Disruption! Ik vind het wel een fraai schouwspel opleveren: pleur die auto’s maar in de gracht in plaats van erlangs.

Mijn disruptie is: geef de binnensteden terug aan wandelaars en fietsers (video Lilian Havermans).

Remember Euljiro Freedom is pal tegenover Sotto! aan de kademuur geplakt. Daar hebben we voor straks een tafel gereserveerd. Eindelijk een vrolijke boodschap! De Koreaanse lichtreclame mogen ze wat mij betreft laten hangen. Via het Kadijksplein koersen we weer richting Het IJ voor de laatste lichtkunstwerken.

The Ice Is Melting At The Poules, een schitterende projectie op het Scheepvaart Museum, is ook al geen stemming verhogende boodschap. Wrijf er nog maar lekker in dat we met z’n allen naar de ratsmodee gaan, als we zo door gaan.

Om de moed er in te houden, schenkt Annamaria nog eens bij. Het einde is in zicht.

Met All The Light You See (video Lilian Havermans) geeft de uitvoerend kunstenaar aan dat al het licht eigenlijk oud nieuws is en dat we naar het verleden kijken. Lekker dan! En ik maar mijn stinkende best doen om zo goed mogelijk in ‘het hier en nu’ te leven.

De projectie op Nemo is huiveringwekkend (foto Lilian Havermans): een robotarm beweegt een marionet en de schaduw op het groen koperen huidje van het Science Museum doet een beetje denken aan de macabere beelden uit The Wall. Ik zag fraaie clipjes van de dames voorbij komen die ik de komende dagen zal plaatsen: mist opgestuurd natuurlijk.

De toer sluit af met Empty Domination, een abri zonder poster. De jeugdigen onder ons herinneren zich de jaren ’90 nog wel. Toen abri’s met een zakmes te openen waren. Wat regelmatig gebeurde. Want wie wilde er nu niet zo’n mooie grote poster met Salma Hayek op zijn jongenskamer?

Het Amsterdam Light Festival is absoluut een aanrader, al was het maar om de hoofdstad van z’n beste kantje te kunnen zien. Vanaf de Oosterdokskade is het ongeveer een kwartier lopen naar het genoemde Sotto! waar we heerlijke houtoven pizza’s eten.

Metro 54 brengt ons weer terug naar P+R ArenA waar het ons na enige uitleg lukt om de uitrijkaart terug te krijgen en de auto terug te vinden. Ik onthield ‘sectie B’, maar dat bleek een aanwijzing voor de brandweer te zijn. Bij nader inzien zijn er kleuren aangebracht om de provinciale bezoeker te helpen. Die missie is goed mislukt. Maar we leven nog en de volgende keer letten we iets beter op.