Maandagochtend 15 maart 2021 loop ik van Station Amsterdam Amstel, via de Weesperzijde langs de Amstel, naar de Weesperstraat. Een week later neem ik mijn camera mee. Klik op een foto om te vergroten.
Wat vooraf ging, mijn wandeling in chronologische volgorde:
deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.
Foto’s 041, 042, 043 en 044
Het Lepelpleintje heeft voor mij een legendarische betekenis. In 1983 was ik 16 en doolde met mijn jongere broer Nico door Amsterdam, gedropt door mijn ouders. We waren gek van hiphop, toen behoorlijk underground. Graffiti hoorde bij de lifestyle en in Amsterdam waren de United Street Artists actief. Camera mee, zoeken en foto’s maken.
De muurschildering die Gijs Geleijnse in 1982 in opdracht van Woningbouwvereniging Ons Huis maakte, viel ons op en legde ik toen ook vast. De zwart-wit foto heb ik vast nog ergens. Ongelofelijk gaaf dat het schilderij nog bestaat. Wat toen een kaal veld was, is nu een troosteloos speelpleintje. De punkers van toen zijn vast de ouders en grootouders van nu.
De Lepelstraat begint nogal abrupt en de kopse kanten van de woningen lenen zich uitstekend voor tijdgebonden leuzen. Deze zullen ongetwijfeld gewist worden, and repeat. Een witte bloesem fleurt de boel op.
De Lepelstraat komt uit op de Onbekende Gracht, nog zo’n verborgen plek midden in Amsterdam. De eigenwijze Carver is vast van een bewoner want op Google Maps is het aparte driewielertje ook te zien. En kijk, daar nog zo’n blinde muur die uitnodigt om een te gek en duurzaam schilderij op te zetten. Ik hou er van.
Nog steeds op de Onbekende Gracht draai ik me een kwartslag en zie dit appartementencomplex. Echt een heerlijk rustig stukje stad. Vroeger lag dit deel aan het onbebouwde deel van de Weesperstraat en was minder beschut. De betonnen kolossen vormen nu een lelijke afscheiding. Ik loop richting brug naar de overzijde, naar de Nieuwe Achtergracht.
Foto’s 045, 046 en 047
Ook hier is fietsen stallen lastig. Tenzij je de brug volzet. Handig, want de leuningen zijn in feite fietsrekken. Het flinke gebouw in de achtergrond is overigens de achterzijde van Koninklijk Theater Carré.
Dit doodlopende stukje Onbekende Gracht is tijdens de sloop van Carré gespaard gebleven. Interesse om hier te wonen? Denk dan aan een ton of 4 voor een hutje van 50 m2. Via Funda kun je overigens vergeten…
De Voormalig Stadstimmertuin is typisch zo’n stukje Amsterdam waar je ongezien aan voorbij gaat. In deze doodlopende straat zijn onder andere het Joods Lyceum en de Stadsdrukkerij gevestigd. Het insane lelijke kantoorgebouw is de reden dat je de andere kant opkijkt en zo de ingang mist.
Foto’s 048, 049 en 050
Ik loop verder over het Weesperplein, Weesperpoort en richting Wibautstraat. De lelijkheid gaat door en kent geen grenzen. Is er dan niemand die zegt: “Kom, laten we er nog iets van proberen te maken.”
Deze betonnen boodschap laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Dit architectonisch hoogstandje is een ventilatiepunt van metrostation Weesperplein. Amsterdam zou Amsterdam niet zijn als daar niet een multifunctionele boodschappenplek van zou worden gemaakt. Duidelijke taal. Of toch niet…?
Opvallen doet het zeker. Dit multifunctionele geval prikkelt mijn verbeelding. Ik kan hier echt minutenlang met verbazing naar kijken. Mijn ouders leerden me te kijken naar omgeving, natuur, kunst en andere zaken die vanzelfsprekend lijken maar dit zelden zijn. In een supermarkt zie ik rekken vol verpakkingen. In een stad zie ik overtollige lelijkheid.
Lelijkheid is goed als het respectvol een plekje krijgt of met rust gelaten wordt. Andere opties zijn er eigenlijk niet. Daar denkt de ‘Amsterdamse gebouwen- en dingen op straat dienst’ duidelijk anders over.
Na dit deel 5 ga ik door met deel 6. Er valt op mijn wandeling terug naar het Amstelstation nog zoveel te ontdekken…