In bewerking – Validatie is een proces waarbij iets wordt beoordeeld op geldigheid, juistheid en of het voldoet aan de ‘vereiste criteria’. In dit geval valideer ik graag mijn stelling zoals beschreven in het eerste deel van een trilogie over entropie (= mate van wanorde), en in het bijzonder de rol van informatie tussen de uitersten utopie (ideale situatie) en dystopie (volstrekt ongewenste situatie).
Serie, deel 1: De as van waardering
Ik herhaal de illustratie die loopt van dystopie naar utopie.
Ik verbind in dit voorbeeld concepten uit de informatietheorie (entropie), filosofie (waardering) met toekomstbeelden (dystopie/utopie). Ik denk niet aan science fiction maar aan een uitzicht op een betere wereld.
Waardering
Waardering is de brandstof voor relaties. Te weinig waardering kan omslaan naar minachting. Waardering start met herkenning en zichtbaarheid en wordt sterker door bevestiging.
Waardering is dus mogelijk als individuen of groepen elkaar aandacht geven en dit beoordelen. Het is prettig als je dit vastlegt en deze data (relevante en zinvolle informatie) deelt, bijvoorbeeld binnen of juist buiten een groep.
Zinvolle informatie vermindert onzekerheid omdat het zorgt voor ordening, duidelijkheid en structuur. Kortom vertrouwen. Wat mij betreft zijn dit bouwstenen voor cultuur.
Aldous Huxley
Aldous Huxley (1894 – 1963) was een Brits-Amerikaans schrijver, essayist en dichter. Zijn sciencefiction-roman Brave New World is een van zijn bekendste werken en voor mij een voorbeeld van waar de wereld helaas op af stevent.
Ik licht hem uit de groep zieners waar ook Jules Verne, George Orwell (1984, Animal Farm), Ray Bradbury (Fahrenheit 451), Margaret Atwood (The Handmaid’s Tale), Isaac Asimov, Franz Kafka, Marshall McLuhan (“The medium is the message”, from Understanding Media: The Extensions of Man), Michel Foucault, James Baldwin, George Lucas (THX 1138), Neil Postman (Amusing Ourselves to Death), en in de moderne tijd denkers als Yuval Noah Harari (Sapiens, Homo Deus, 21 Lessons for the 21st Century), Dave Eggers (The Circle, The Every), Noam Chomsky (MIT) en Steven Pinker (Enlightenment Now!) toe behoren.
“We shall have a dictatorship without tears, a kind of painless concentration camp… where people will love their servitude.”
Huxley was niet bang voor onderdrukking door angst. Hij vreesde controle door comfort.
Zijn visie op dystopie was een samenleving gesust door entertainment, afgeleid door lawaai en gedrogeerd tot gehoorzaamheid. In zijn voorspelling zag hij een wereld die niet schreeuwt om vrijheid, maar een die zo comfortabel is dat men zich niet meer kan herinneren wat vrijheid is.
Hij geloofde dat het verlies van diepte, van denken, van verwondering, van echt voelen de grootste bedreiging van de mensheid was.
Huxley vroeg zich af:
“What happens to a soul when it forgets how to suffer, how to question, how to grow?
Voor mij is deze waarneming een criterium om de wereld om mij heen te waarderen. Aangezien de ‘As van waardering’ een subjectieve optekening is, voeg ik dit criterium toe bij wijze van validatie.